ارائه توسط ستاد اقامه نماز
بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
روز عرفه است، عرفه یعنی شناختن، شناختن خدای خودمان و شناختن خودمان.
خودمان را که بشناسیم می‌توانیم خدای خودمان را بشناسیم.
یکی از کارهایی که نماز به ما کمک می‌کند، شناخت خالق است. در نماز ما با خدا حرف می‌زنیم، باید بدانیم با چه خالقی و چه خدایی داریم صحبت می‌کنیم و ارتباط می‌گیریم؛ عرفه روز بزرگی است که ما را به این شناخت‌ها نزدیک‌تر می‌کند.
در سال یک روز را عرفه نامگذاری کردند، ما همیشه باید به‌دنبال شناخت خود و خدای خودمان باشیم و به‌دنبال شناخت راه هدایت و مسیر خوشبختی باشیم ولی یک روز، روز عرفه، ویژگی‌هایی خاصی دارد، روزی که باعث می‌شود ما بیشتر دقت کنیم بیشتر توجه داشته باشیم، می‌خواهیم خدای خودمان را بشناسیم، دقت کنیم همه ما مسلمانیم، دوستدار اهل‌بیت هستیم، اهل نماز هستیم، در نماز خودمان چه قدر به خدای خودمان نزدیک هستیم؟! چه قدر با صحبت کردن با خدا احساس رضایت و خوشحالی داریم؟ چقدر در طول روز منتظریم زمان و فرصت صحبت با خدا برسد تا با خدای خودمان صحبت کنیم؟ چگونه آماده می‌شویم برای صحبت با خدای خودمان؟ چقدر به این شناخت‌ها رسیدیم؟!
موقع نماز، موقع شناخت و صحبت با خداست، چقدر آمادگی داریم صدا و زنگ صحبت با خدا برسد؟ چقدر ما شبیه اولیای خدا و بزرگان خودمان هستیم؟! ائمه ای که وقتی وقت نماز می‌رسید، رنگ چهره‌اش تغییر می‌کرد، بدنشان به لرزه می‌افتاد. مبادا من و شما وقت نماز برسد، بی‌تفاوت از کنارش عبور کنیم و برایمان مهم نباشد که نمازمان گذشت یا خدای‌نکرده نمازمان قضا شد.
والسلام علیکم و رحمةالله و برکاته
حجت الاسلام علمایی
