حدیث؛ ادب در نماز

 حدیث؛ ادب در نماز

 قـالَ( الرِّضا) عليه السلام:

سُئِلَ بَعْضُ الْعُلَماءِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ عليهم السلام فَقِيلَ لَهُ... : ما أدَبُ الصَّلاةِ؟ قالَ: حُضُورُ الْقَلْبِ، وَ اِفْراغُ الْجَوارِحِ، وَ ذُلُّ الْمَقامِ بَينَ يَدَىِ اللّه ِ تَبارَكَ وَ تَعالى وَ يَجْعَلُ الْجَنَّةَ عَنْ يَميِنهِ وَالنّارَ يَراها عَنْ يَسارِهِ، وَ الصِّراطَ بَيْنَ يَدَيْهِ، وَاللّه َ اَمامَهُ

از امام رضا عليه السلام نقل شده كه فرمود: از بعضى از عالمان آل محمّد صلي الله عليه و آله يعنى ائمه عليهم السلام سؤال شد كه ادب نماز چيست؟ فرمود: حضور قلب، فارغ بودن اعضا، خوار و ذليل ايستادن در مقابل پروردگار بزرگ، بهشت را طرف راست و جهنم را در طرف چپ خود ببيند و صراط را در مقابلش و خدا را جلوى خودش در نظر بگيرد.

[ بحارالانوار 84: 246 ح 37]