پاس کاری با بادکنک

تمرین دقت و بیان اینکه با کمک هم باید کاری به سرانجام برسد ]این بازی اگر در روزهای گرم انجام گیرد بهتر است؟![

وسائل مورد نیاز: تعدادی بادکنک که در هر کدام از آنها باید به‌اندازه مساوی پر از آب شده باشد و در آن محکم شده باشد یا به بچه‌ها می‌گوییم 2 عدد طناب بزرگ ـ تعداد 4 نفر از بچه‌ها دلخواه که باید دو سر این طنابها را بگیرند.

بازی به این نحو است که این چهار نفر هر کدام یکی ابتدای طناب را گرفته و دیگری انتهای آن را و دو نفر دیگر به همین ترتیب اما در فاصله نیم متری از هم می‌ایستند.

بقیه بچه‌ها به تعداد مساوی در این طرف و آن طرف طناب می‌ایستند البته رو در روی هم، به یک گروه بادکنک‌هایی که پر از آب است را می‌دهیم و از آنها می‌خواهیم که به یار مقابل خود بدهند. در ابتدای کار چون فاصله نزدیک است این کار راحت است و بچه‌ها با دقت بادکنهای پر آب را می‌گیرند در ضمن باید یادآور شد که این بادکنکها نباید بترکد که اگر این اتفاق بیفتد آن شخص و یار مقابل او از بازی خارج می‌شوند. بعد از آن چهار نفر می‌خواهیم که فاصله را زیادتر کنند در حینی که این فاصله زیادتر می‌شود، دقت بیشتری می‌خواهد ممکن است بادکنها به مقصد نرسیده، روی زمین بیفتد و بترکد و یا همینکه فاصله زیاد است به دست شخص مقابل می‌رسد روی او بترکد که او حسابی خیس شود در آخر کار در این بازی به بچه‌ها یادآور می‌شویم که اگر فاصله ما از خدا از امامان و دیگر ائمه زیاد شود، چه بسا پیام‌های آنها که برای زندگی ما مفید است به دست ما نرسد خود مربی از بچه‌ها سوال می‌کند که چی شد بادکنک ترکید، فاصله زیاد، سخت بود بله اگر ما از خدای خوب دور بشیم شیطون دیگه نمی‌ذاره ما به راه راست برسیم و یا اگر میان اجزاء نماز فاصله بیفتد نماز ما ایراد دارد..... مثل غذایی که اگر سرد شود، می‌شود خورد ولی مزه غذای گرم را ندارد.