خودتو ببین، صداتو بشنو!

امروزه، در بسیاری از خانواده‏ ها حدّاقل یک تلفن همراه دوربین‏‏دار وجود دارد.

گاهی اوقات از کارهایی که بچّه ‏ها انجام می‏دهند، فیلم بگیرید و به آنها نشان بدهید. این کار، جای‌گزین خوبی برای تلویزیون است.

البته مراقب باشید در این کار، افراط نکنید. نباید این کار به بازی صبح تا شب کودک تبدیل شود.

از بازی‏های نمایشی هم که در این کتاب آمده نیز می‏توان فیلم گرفت.

گاهی هم صدای او را در هنگام خواندن شعر یا قرآن یا تعریف کردن یک قصّه، ضبط کنید.

شنیدن صدای کودک برای خودش جذّاب است.

ضبط کردن صداهایی که در محیط اطراف وجود دارد هم برای کودک، جالب است؛ صدای ظرف شستن، جاروبرقی، چرخ گوشت و ... .  

وقتی این صداها ضبط شد، با پخش آن می‏توانید یک بازی جذّاب برای بچّه‏ ها درست کنید. صداها را پخش کنید و از بچّه‏ ها بخواهید بگویند این صدای چیست؟

بچّه ‏ها به دیدن تصویرهای متحرّک، علاقه دارند. این کار، بی آن که ضرری داشته باشد (البته اگر در آن افراط نشود)، حسّ تماشای تلویزیون را در کودکان، تعدیل می‏کند.

بازی ، بازوی تربیت  ص ۴۵