پیشروی در روشنایی

پیشروی در روشنایی

چرا نماز؟ انسان فطرتا موجودی است که به حمد و سپاس موجودی برتر از خود نیاز دارد و این امر به سبب حس خداجویی و زیباطلبی است؛ که هر انسانی داراست. و هر فردی به طریقی این نیاز خود را برطرف می­کند و برای ما مسلمانان، دین مبین اسلام نماز را پیش رو می­گذارد که کلید و رمز ارتباط با بی­ نهایت مطلق و قدرت لایزال الهی است. و با پای اذکار پیش­روی در روشنایی. نماز لحظه­ ی وصال است و عبد ...

چرا نماز؟ انسان فطرتا موجودی است که به حمد و سپاس موجودی برتر از خود نیاز دارد و این امر به سبب حس خداجویی و زیباطلبی است؛ که هر انسانی داراست. و هر فردی به طریقی این نیاز خود را برطرف می­کند و برای ما مسلمانان، دین مبین اسلام نماز را پیش رو می­گذارد که کلید و رمز ارتباط با بی­ نهایت مطلق و قدرت لایزال الهی است. و با پای اذکار پیش­روی در روشنایی.

نماز لحظه­ ی وصال است و عبد این ناچیز با قرارگرفتن روی سجاده­ای خود  سفر و رجوع به دل خویشتن می­کند که نشان معشوق دارد و در مقابل خالق و معبود خویش سر تعظیم بر خاک می­نهد و به حق که بهترین حالت انسان در مقابل خالق و راه نزدیکی به اوست که او از ما این­گونه خواسته "واسجد واقترب"، پر پرواز می­یابد به سمت معبود اوج می­گیرد و به سمت نور پیش می­رود تا آنجا که غرق در هوالجمیل گردد و چهره الله بیند و مدهوش گردد. که در این میان عارفان حق و ساکنان طریق محبوب را حال و هوایی دگر است.

            در نمازم خم ابروی توبر یاد آمد          حالتی رفت که محراب به فریاد آمد

نماز قوت بخشیدن به ستون خیمه­ ی اسلام است. و خالی ساختن دل از بت­های هوا وهوس، آری نماز تبر بت­ شکنی است و بس. و همان­گونه که نبی اکرم(ص) فرمودند: همو که نماز نور دیده­ اش بود: نماز را به چشمه ­ساری فیروزه­ ای تعبیر نمودند که بنده پنج مرتبه در شبانه­ روز با شستشو در آن از هرگونه بدی و گناهی مبرا می­گردد.

نماز تعبیری از دشت کربلاست و همنوایی با صالحان و مقربان درگاه ایزد منان و طنین­ انداز کردن نوای دلنشین "اللهم عجل لولیک الحجه ابن الحسن" و لبیک عاشقانه و خالصانه به "هل من ناصر ینصرنی" مولایمان ابا عبدالله الحسین(ع)، زیرا که هدف ایشان از قیام غیرتمندشان جز اقامه نماز و امر به معروف و نهی از منکر نبود. که ما با خواندن نماز این فریضه را ارج می­نهیم و به جای  می­آوریم.

نماز پیمودن راه عبودیت و مقصد رضوان احدیت می­باشد و گشودن دریچه­های امید و زیبایی به روی خودمان، و با رجوع به دل ملموس ساختن"انا اقرب من حبل الرید" که از ابزار دنیایی فراتر است و بار و بندیل سفر بستن به سمت خداست.

با به کار بردن هر ذکری در نماز در درگاه حضرت حق، آن کریم و غفور و رحیم را به صدا درآوردن است تا در بگشاید و ما را به حریم خود راه دهد و مغفرت بخشد که هدف ما در زندگی نیز جز این نیست.

خلاصه این که در این برهه از زمانه که پلیدی و گناهان بر اجتماع، سایه افکنده ما باید به نماز پناه بریم و با اول وقت و به جماعت اقامه کردن آن به این فریضه بها و تازگی بخشیم و به دیده­ای تکرار به آن ننگریم. و همان­ گونه که رهبر معظم فرمودند: "در نماز تکرار نیست و تعمق و تفکر است." و از آن مامنی در مقابل خطرهای زندگی بسازیم و آن را زمزمه بیداری و رهایی از غفلت­ها سازیم تا نهضت با برکت خمینی بر حکومت عدالت مهدی(عج) متصل گردد.