حضرت آیت الله جوادی آملی:  اینکه در روایات ما هست که «النَّظْرَةُ سَهْمٌ مِنْ سِهَامِ إِبْلِیس»،[1] این تشبیه نیست، یک حقیقتی است که بعد روشن می‌شود. نگاهی را که انسان به نامحرم کرد، این نگاه را به دستگاه نفسانی می‌دهد، این را خوب می‌پروراند و بعد باعث هلاکت می‌شود. اگر آدم حرفی که می‌زند بگوید رد شد، نگاهی که می‌کند بگوید رد شد، خیر! رد نشد. اگر غذای سمّی خوردیم رد نشد، تمام دستگاه دارند فعالیت می‌کنند که علیه ما قیام کنند؛ لذا فرمود: «أَعْدَی عَدُوِّكَ نَفْسُكَ الَّتِی بَینَ جَنْبَیكَ».[2] اینها تمثیل است نه اینکه تشبیه باشد. یک وقتی می‌گوییم «زیدٌ کالأسد»، این تشبیه است، در واقع زید أسد نیست؛ اما انسان مثل زید است این تمثیل است، یعنی حقیقتاً انسان همین است، یعنی فرد اوست. اینها تمثیل است، تشبیه نیست؛ فرمود: «النَّظْرَةُ سَهْمٌ مِنْ سِهَامِ إِبْلِیس».

 در بخشی از روایات دیگر هم که آمده پشت سر شیر راه برو، اما به دنبال نامحرم راه نرو![3] پس این نگاه، نگاه سمّی است. این نگاه سمّی وقتی آمد، نفس با آن دستگاه شهوی این را می‌پروراند و به صورت یک غدّه بدخیم در می‌آورد و این شخص می‌شود معتاد نگاه به نامحرم یا فلان معصیت، یا فلان معصیت! آن‌وقت آن غذای سمّی، دستگاه بدن را آسیب می‌رساند و این گناه سمّی جان آدم را می‌گیرد.

 این نماز جعفر طیار را ما فراموش نکنیم! این همه تیر که از هر طرف می‌آید، به هر حال ما یک برنامه عبادی باید داشته باشیم.

پاورقی:

[1]. من لا یحضره الفقیه، ج4، ص18.

[2]. عدة الداعی و نجاح الساعی، ص314.

[3]. مستدرک الوسائل، ج14، ص275؛ «الْقُطْبُ الرَّاوَنْدِی فِی لُبِّ اللُّبَابِ قَالَ: قَالَ دَاوُدُ ع لِابْنِهِ امْشِ خَلْفَ الْأَسَدِ وَ الْأُسُودِ وَ لَا تَمْشِ خَلْفَ المَرْأَةِ».

درس خارج فقه نکاح جلسه  تاریخ: 1396/11/25308

این مطلب را به اشتراک بگذارید :