■ ابتکار تربیتی؛ جشن ادب
روز میلاد امام رضا(ع) روز تولد حسین ما هم هست. از مادرش خواستم درباره جشن تولد متفاوتی که برای او گرفت، مطلبی بنویسد:
سال گذشته برای سید حسین که وارد هفت سال دوم زندگی‌اش شد، جشن ادب برگزار کردیم. جشن ادب جایگزین جشن تولد است با این ویژگی که فرزندمان بداند دیگر از مرحله کودکی خارج شده و باید به مرور مسئولیت هایی را در زندگی بپذیرد. بداند که آن پدر و مادری که او تا حالا در اغوششان بزرگ شده، خودشان در آغوش پر مهر خداوند هستند. بداند که از این به بعد به مرور مسئولیت هایی برایش ایجاد می شود تا بتواند وارد حیات بزرگ تری شود.
این شروع را در جشنی برایش جا انداختیم که همه دوستانش حضور داشتند. جشنی پر از بازی و پر از ابتکار و پر از جایزه‌های ساده برای همه مهمانان. جشنی که خود بچه ها صحنه گردانان اصلی بودند. نمایش برگزار کردند. شعر و مولودی خواندند. مادران از ویژگی های خوب فرزندانشان گفتند و همه، بچه‌ها را بابت ویژگی‌های خوبی که برایشان گفته می‌شد، تشویق کردند.
در جشن ما طبق قراری که با مهمانان گذاشتیم هدیه های تولد خریداری نشد، بچه ها از اسباب بازی هایی که در منزل داشتند برای فرزندمان هدیه آوردند.
بعد از جشن ادب هفت سالگی مهم ترین مسئولیتی که بر دوش سید حسین گذاشتیم خواندن نماز بود و برای شروع، یک نوبت نماز کافی بود تا عادت به نماز خواندن در او شکل بگیرد و بعد به مرور بقیه نمازها اضافه شود.
از نماز مغرب شروع کرد. در طول این یک سال موفق شد تمام نماز های مغرب را بخواند. در طول این مدت سعی کردیم هر چند روز یک بار جنبه هایی از ایمان به غیب را برایش بوجود بیاوریم. از فرشتگان گفتیم. از بهشت. از زنده بودن نماز... انگیزه اش تقویت می شد.
امسال هم در تولد ۸ سالگی همان سبک تولد را برگزار کردیم و به خاطر این موفقیت یک ساله در بپا داشتن نماز مغرب، تندیسی دریافت کرد. طرح تندیس یک کوه است و یک حدیث که می فرماید:" المومن کالجبل الراسخ"، مومن مثل کوه استوار است. در جشن امسال از این بُعد از وجودش اگاه شد که مثل کوه شده در اثر مداومت بر نماز و تصمیم گرفت دو نوبت نماز دیگر هم به نماز مغرب اضافه کند و برای سال بعد کوهش را محکم تر کند.
شب که به رختخواب می رفت گفتم "ماشاء الله پسر ۸ ساله ام" گفت مامان بگو: "ماشاء الله پسر کوه ام"
اندیش‌سرای کودک و نوجوان اندیشکده یقین
این مطلب را به اشتراک بگذارید :
